Dit bericht is 4735 keer gelezen

LEKKERKERK – Daan Kelder oogt als een stoere kerel, maar als het om zijn huisdieren gaat heeft hij maar een klein hart. Met enige emotie in zijn stem vertelt hij dat er in de afgelopen drie jaar dat hij en zijn vrouw in Opperduit wonen voor zijn deur al meerdere katten zijn overleden na een aanrijding op de dijk.

“De dijk nodigt uit tot hard rijden en dat doen veel automobilisten dan ook. Vooral in de ochtend- en avondspits scheuren veel mensen naar hun werk of naar huis, zonder rekening te houden met de maximum snelheid van 60 km per uur. Wat overigens al veel te hard is”, aldus Daan.

“Onze huisdieren en die van andere bewoners langs de Opperduit houden daar niet altijd rekening mee. Zij steken over wanneer het hen uitkomt en mogen van geluk spreken als ze de overkant ongedeerd bereiken. De laatste kat die ik heb moeten begraven was pas twaalf weken oud.”

Daan vond dat er iets moest worden ondernomen om het dierenleed op de dijk een halt toe te roepen. Hij verzocht de gemeente Krimpenerwaard één of meer verkeersdrempels of wegversmallingen aan te leggen om de snelheid er uit te halen. Dat verzoek werd afgewezen, maar helemaal zonder resultaat bleef zijn vraag niet. Het hoogheemraadschap beloofde in het wegdek een tweetal lussen aan te leggen waarmee kan worden gemeten hoe hard er wordt gereden. Op een matrixbord worden de bestuurders er vervolgens met een smiley op gewezen of zij zich al of niet aan de maximum snelheid houden. Als de meetgegevens erg teleurstellend zijn worden nadere maatregelen overwogen.

Gedicht
Blij met dat resultaat maar nog steeds verdrietig dat zoiets nodig is, schreef Daan een gedicht, gericht aan alle bewoners en andere passanten. “Gedichten schrijven is mijn manier om emoties onder woorden te brengen”, licht hij toe. Het luidt als volgt:

Hardrijders & doorrijders
Zoals het elke dag gaat, ben je weer te laat…
Je komt nog wel op tijd, als het gas maar onderin gaat…
Weer over die lange bochtige dijk, langs oude boerderijen en fietsende obstakels twee dik in lange rijen.
De dijk ooit gemaakt door lokale mensen die leefden van hun landen..
Vele uren zwoegen met blaren op hun handen..
Nooit hadden zij gedacht dat jij vele jaren later, raast over die bochtige dijk die is gevormd door het water.
Ook de terugweg richting huis, is het weer hetzelfde lied..
Honderd over de dijk terwijl je geen mens of dier ontziet,
Ineens een harde klap…..je stopt of kijkt maar liever niet…
Het dierenleed geschiedt en het menselijk verdriet waar jij nou ff geen tijd voor hebt, of liever gewoon niet ziet….
Wat was nou de reden waarom jij stedelijk gebied verliet…
De drukte ingeruild voor landelijk gebied,
Aan iedereen vertel je dat jij zo van die rust geniet….

Veel waardering heeft Daan Kelder voor de Dierenopvang Gouda. “We kunnen er altijd terecht als er weer iets is gebeurd.” Onlangs nog heeft hij er een zieke zwaan gebracht, die al jarenlang samen met zijn partner achter zijn huis leefde. “Helaas heeft de vogel het niet overleefd en zwemt zijn wederhelft nu alleen haar rondjes door de Lek.”

Dit bericht is 4735 keer gelezen