Dit bericht is 645 keer gelezen

KRIMPEN A/D IJSSEL – “Dit geeft zo’n mooi en warm gevoel”, verwoordt een bezoekster. “Al die mensen, al die lichtjes, al die saamhorigheid. Ik ben blij dat ik gekomen ben om samen met al die anderen mijn enkele jaren geleden overleden man te gedenken.”

Dat was precies de bedoeling van Eugenine Vliegenthart, die het initiatief nam voor deze samenkomst op begraafplaats Waalhoven in Krimpen aan den IJssel. Als rouw- en verliesbegeleidster wordt ze dagelijks geconfronteerd met het verdriet dat mensen ervaren na het overlijden van een dierbare. “Samen herinneren in onderlinge verbondenheid met muziek en licht kan helpen dat grote gemis een plaats te geven.” Ze heeft een dergelijke lichtjesavond wel eens bijgewoond op een andere locatie en bedacht dat zoiets in Krimpen aan den IJssel ook in een behoefte zou kunnen voorzien.

Ze zocht en vond een aantal mensen om zich heen die haar wel wilden helpen de organisatie vorm te geven. Maar liefst 34 vrijwilligers, onder meer afkomstig uit de vrijwilligerspoule van Crimpenersteyn hielpen mee. Die plaatsten voorafgaande aan de avond vijftienhonderd waxinelichtjes en fakkels langs de paden en op de graven, versierden en verlichtten de wensbomen op de begraafplaats, verzorgden de koffie en thee, hielpen kinderen bij het knutselen van herinneringen en brachten in de aula passende muziek ten gehore. De beheerder van de begraafplaats, de brandweer en EHBO werkten belangeloos mee.

File
En toen was het wachten tot het moment waarop de poorten opengingen. Zou er belangstelling zijn voor Eugenine’s initiatief? Welnu, dat was er! Overweldigend veel zelfs. Naar schatting bezochten dinsdagavond zo’n vijfhonderd mensen deze eerste lichtjesavond. Die enorme toeloop leidde zelfs tot een kortstondige file op de provinciale weg, tot een overvolle parkeerplaats en een tekort aan koffie en thee en aan waxinelichtjes die uitgedeeld werden om zelf op de graven te plaatsen. “We zijn er meer dan beduusd van”, aldus Eugenine en haar medewerkers. De enorme toeloop leidde nergens tot problemen. De aanwezigen sloten rustig aan tot zij de begraafplaats konden betreden en deelden ondertussen hun persoonlijke ervaringen met anderen om hen heen. De sfeer was ingetogen en meelevend naar elkaar.

Aan het einde van de eerste lichtjesavond kon Eugenine nog niet zeggen of er een vervolg komt. “We gaan eerst bespreken wat er goed ging en wat er misschien een beetje anders moet.” Maar na het succes van deze avond ligt een jaarlijkse traditie zeker voor de hand. “Misschien kunnen we de scholen en andere organisaties erbij betrekken”, denkt ze nu al hardop. Ter afsluiting wijst ze op het gedicht waarin de bedoeling van de avond zo treffend wordt verwoordt:

Omdat ze nooit worden vergeten,
omdat ze werkelijk bestaan.
Iedere naam, ieder lichtje,
Iedere ziel, ieder gedichtje,
Gekoesterd in je hart voortaan.
Daarom ontsteken wij een licht.

Dit bericht is 645 keer gelezen