Dit bericht is 1701 keer gelezen

SCHOONHOVEN – Veel mensen kennen inmiddels de uit Oekraïne afkomstige Viktoriya Copier. Onvermoeibaar mobiliseert zij dagelijks iedereen voor hulp aan de vluchtelingen van haar volk.

“Ik ben stil van alle solidariteit van de Nederlanders”, zegt Viktoriya (36). “Het is oorlog, het is zwaar. Er is helaas ook veel corruptie. Daarom wil ik de spullen die naar Oekraïne gaan aan de grens overdragen aan mijn eigen familie of vrienden. Dan weet ik zeker dat het aankomt in de plaats waar mijn moeder iedere dag vluchtelingen opvangt in de kerk.” Als zeer gelovige vrouw bid ze iedere dag voor haar familie en volk. Psalm 23, ‘Mijn Heer is mij Herder’, geeft haar steun en kracht om door te gaan.

Onbezorgde jeugd
Veertien jaar geleden heeft de liefde haar naar Nederland gebracht. Niets, maar dan ook helemaal niets wist ze wat ze hier te wachten stond. Glimlachend vertelt ze dat ze in de eerste week fietste op de provinciale weg. “Iedereen toeterde maar ik wist niet dat hier fietspaden zijn.”

Opgegroeid is ze in een gezin van drie kinderen in het plaatsje Vinnytsja, een stad in het middenwesten van Oekraïne. Met hardwerkende ouders heeft ze een redelijk onbezorgde jeugd gehad. Op school leerde ze twee uur per week verplicht Russisch. De verhouding met het grote buurland ziet ze als een broeder-zuster relatie. Ze heeft diverse Russische vrienden. Een moeilijke situatie nu beide landen in oorlog zijn.

Beslissing om te blijven
In de eerste dagen van de oorlog heeft haar familie diverse pogingen ondernomen om te vluchten. Dag en nacht stond Viktoriya met hun in contact, precies tijdens een korte wintersportvakantie met haar gezin. Diverse omstandigheden maakte dat de vluchtpogingen niet lukten. Uiteindelijk heeft de familie besloten om te blijven en zich in te zetten voor anderen. “Deze beslissing was mij heel moeilijk, gaf veel spanning. Mijn moeder gelooft dat God wil dat ze in Oekraïne blijven. Iedere dag vangen ze vluchtelingen op in de kerk die op doorreis zijn naar de grens. Er wordt gekookt voor tientallen mensen en er is onderdak om te overnachten.”

Diep in haar hart heeft ze liever haar familie veilig bij haar  thuis. Ze berust zich erin: “ik ben trots op ze dat ze besloten hebben om te blijven. Misschien zou ik dat ook gedaan hebben als ik er nog zou wonen.”

Tekst gaat verder onder de foto

Vrijwilligers druk aan het sorteren van ingezamelde kleding in de voormalige Dika Fabriek

Hulp
In de afgelopen week is ongelooflijk veel werk verzet door Viktoriya en de steeds grotere groep vrijwilligers. Contacten zijn gelegd met bedrijven, winkeliers, scholen, kerken en andere initiatieven voor Oekraïne. Overal wordt ze met liefde ontvangen en krijgt ze de gevraagde hulp. De voormalige Dika Fabriek is opengesteld voor opslag van goederen. Ze is daarbij ook een waardevolle tolk voor de Oekraïense vluchtelingen die in de regio worden opgevangen.

Dankbaar
Voormalig vrachtwagenchauffeur Gert van Eckeveld is afgelopen vrijdag samen met Andre Gelderblom vertrokken naar de Poolse grens. Met een negen personenbus vol ingezamelde spullen. Op de terugreis worden vluchtelingen mee terug genomen. Samen met zijn vrouw zet hij al jaren zich in voor de Werkgroep Oost Europa. “De geplande reis naar Roemenië heb ik opgeschoven, dit gaat nu eerst voor”, vertelt Gert daags voor afreizen.

Hij laat foto’s zien van de vorige rit naar de Poolse grens. Schrijnende toestanden en getraumatiseerde mensen. “Ik ben zo dankbaar, jullie doen het voor mijn volk”, geeft Viktoriya aan. Onvermoeibaar gaat ze door. Met hulp van iedereen die het Oekraïense volk een warm hart toedraagt.

Viktoriya Copier was afgelopen zaterdag te gast op de radio tussen 13.00 en 14.00 uur. Het gesprek is terug te beluisteren via uitzending gemist.

Dit bericht is 1701 keer gelezen