Dit bericht is 1114 keer gelezen

LEKKERKERK – Zomaar opeens kreeg Piet van der Velden het idee om een viool te bouwen. Niet uit hout gesneden, zoals vrijwel alle violen in de wereld, maar van steen. Dat lijkt vreemd maar dat is het niet voor Piet. Hij werkt al jaren met steen en maakt daar in het atelier achter zijn huis de mooiste beelden van. Figuratief, abstract of een combinatie daarvan.
Als Piet een nieuw stuk steen onder handen neemt en zijn gereedschap er bij pakt laat hij zijn fantasie de vrije loop en maken zijn handen en geest een nieuwe figuur die soms iets weg heeft van een mens, dan weer van een dier of bloem en ook wel eens de fantasie overlaat aan de toeschouwer. “De natuur in al zijn vormen is een enorme inspiratiebron”, zegt hij daarover.
Gasbetonblokken
Piet van der Velden begon zijn carrière als beeldhouwer in 2002 nadat hij zijn werkzame leden inruilde voor de VUT. “Eigenlijk bij toeval”, vertelt hij. “Een buurman had na een verbouwing een paar gasbetonblokken over en vroeg of ik ze wilde hebben.” Piet was van plan ze in de tuin te zetten met een plantje erop, maar kreeg ineens het idee er iets anders van te maken. Met een verfkrabber en een houtvijl ging hij aan de slag en zo ontstond zijn eerste beeld. Er volgden er meer en een expositie in zijn achtertuin voor een paar vriendinnen van zijn vrouw leerde hem dat mensen zijn werk waardeerden. Een stimulans om verder te gaan in andere, vaak hardere steensoorten, waaruit hij inmiddels talloze kunstwerken hakte. Tijdens exposities in binnen- en buitenland toonden ook kunstkenners belangstelling voor zijn creaties. Regelmatig verkoopt hij bij zo’n gelegenheid één of meerdere objecten.
“Dat gaat met deze viool voorlopig niet gebeuren”, benadrukt de kunstenaar. “Ik wil niet dat dit kunstwerk naar een plekje verdwijnt waar slechts een handjevol mensen er naar kan kijken. Hij denkt aan exposities tijdens kunstmarkten en in musea waarin beeldende kunst centraal staat. De eerste afspraken daarvoor zijn al geboekt. Tijdens de Pinksterdagen is het werk te zien in De Timmertuin in Berkenwoude, eind augustus wordt de viool tentoongesteld tijdens een prestigieuze kunstbeurs in de Beurs van Berlage in Amsterdam en in september staat Piet in een eeuwenoud kerkje tijdens de kunstmarkt in Bathmen bij Deventer.
Stradivarius
Een viool bouwen van steen doe je niet zomaar. Piet van der Velden wist eigenlijk niet veel van zo’n instrument, laat staan dat hij erop kon spelen. Daarom besloot hij zich te wenden tot een vioolbouwer. Hij benaderde Erik Wendrich, die in het Rotterdamse Delfshaven een atelier heeft en zich heeft toegelegd op het fabriceren van originele violen. Van hout wel te verstaan. Die vond het een fantastisch idee en leverde Piet tekeningen en foto’s van een originele Stradivarius, een viool die als voorbeeld kon dienen en onderdelen zoals de kam en de snaren. Met dat materiaal ging Piet aan de slag.

Hij kocht een rechthoekig stuk albast, zaagde dat in stukken en holde ieder deel uit tot de voor- en achterkant van de klankkast. Slechts ongeveer vier millimeter dik. Dat is in twee zinnen snel opgeschreven maar het was een monnikenwerk met veel risico’s. “Als ik maar even te diep zou hakken zou de steen scheuren of breken en zou alles voor niets zijn geweest.” Zoiets gebeurde hem wel met de hals van de viool. De eerste versie kon de spanning van de snaren niet verdragen en brak in drie stukken, waardoor Piet dat onderdeel opnieuw moest maken. Het hele project duurde een spannende periode van ongeveer zes maanden waarin de kunstenaar menigmaal met zweetpareltjes op het voorhoofd aan het werk was. “Ik kan mij niet herinneren dat ik eerder een kunstwerk heb gemaakt dat zo op mijn eigen emoties inwerkte”, blikt hij terug. “Ik heb er nachten van wakker gelegen, piekerend hoe ik verder moest.” Maar het resultaat mag er zijn; een albasten viool, waarvan er voorzover bekend maar één op de wereld is die nog bespeelbaar is ook en volgens de kenners een prachtige klank voortbrengt. Vioolbouwer Wendrich is vol lof over de viool als instrument. “Ik ervaar dit als mijn levenswerk”, besluit Piet trots. “Ik heb een kunstwerk en muziekinstrument in één object gevangen.”

Dit bericht is 1114 keer gelezen